این روزها فقط می شود اشک ریخت. ساکت بود. مبهوت ماند. به دیوار نگاه کرد. انکار کرد. اما نه بیشتر

بله من هم این خبر رو امروز شنیدم و واقا برای ایران متاسف شدم! خانم کره ای میاد تیمش رو تو کشور ما تشویق میکنه ولی خانم ایرانی که تو همین کشور زندگی میکنه چنین حقی نداره

با این کارشون چی رو میخوان ثابت کنن؟

استاد ايرج عزيز ما هنوز در ساخت استاديومي مانند امجديه يا همون آزادي مشكل داريم و بعيد مي دونم حالا حالاها به مشكل فرهنگ سازي رفتن خانواده ها و خانمها به استاديوم هاي ورزشي برسيم 

مهم اینکه بردیم 

درود بر ازاد عزیز :متاسفانه همین مواردی که فرمودید (بی اخلاقی)در جامعه وجود دارد چه خیابان و چه استادیوم و چه سایر موارد ادارای و اجتماعی ، اما درسته گشنگی موثر است در رفتارها اما مواردی مانند  مال اندوزی  قدرت شهوت سیرمونی ندارد مگر اینکه انسانها به رتبع توسعه یافتگی و ارزشی شدن دست یافته باشند

فریاد عزیز :  با نظر شما هم موافقم : فوتبال ما رشدی نداشته بلکه عقب گرد هم نموده است خوب اما کاچی به از هیچ چیه!؟ چون همه میدونیم چه شرایطی به مدیریت ورزش و کشور حاکمه اما چون نتیجه اش اعتماد به نفس ملت را بالا میبرد چشم مون را قدری می بندیم تا این مهم بباد نرود

درود بر ایرج عزیز من جوابیه شمارو خوندم وکاملا منظور شمارو درک کردم  ولی ایرج عزیز نبیاید همیشه اواملی چون نوع سیاست وبرخورد حکومتهارو  در نظر گرفت چون حکومتها شاید در بعضی از رفتارهای  ملتش دخلو تصرف داشته باشه به واسته نوع  سیاستها وقوانینش ملت هم نباید کمی در رفتارها وکارهاشون تفکر کنن  یک مثال می زنم البته قصد توهین به هیچ کسی رو ندارم خانمومم یک روز هوای سردمیره تا بچمون که مریض بود ببره دکتر خودش تعریف میکرد برام می گفت تو خیابون منتظر ماشین بودم بااین که بچه بغلم بود هیچ ماشینی نگه نمی داشت  یک 5دقیقه ای منتظر بودم که از اونطرف خیابون یک خانم جوان با ظاهری بد حجاب ویک ارایش غلیض امد همین سمتی که من ایستاده بودم میگه باور کن  تا امد چند ماشین جلوش ترمز زدن و به دقیقه نکشید که سوار ماشین شد ورفت   ومن ماتو مبهوت به ماشینی که اون سوار شده بود نگاه می کردم و پیاده تا ایستگاه اتوبوس که در چهاراه بعدی بود رفتم وبچه رو بردم دکتر  وقتی خانمم این قزیه رو برام تعریف کرد  من جوابی نداشتم بهش بدم   اره ایرج عزیز ما در این چنین فضای داریم فرزندان وعزیزانمان رو میفرستیم بیرون از خونه  چه فضای فضای که ادمهای چشمو دل سیر نمیگم نیست ولی خیلی کم هستن  می دونی هر دردی یک درمانی داره درمان این هم اینه ما یاد بگریم سیر باشیم میدونی وقتی ادم سیر باشه اگر بهترین هارو هم جلوش بذارن دیگه میلی نداره چون سیره  چه بسا که نون خالی خورده باشه  دوستار شما ازاد

دروود عمو ایرج

ای کاش می باختیم اما زیبا و جوانمردانه بازی میکردیم

با خوش اقبالی یا بدبختی یک گل زدیم اما بعدش چی ؟ من فوتبال نمیدونم اما وقتی بازی ایران و تیمهای عربی رو نگاه میکردم ، اغلب پیش میآمد که ایران یک گل عقب بود و عربها خودشونو به زمین میانداختند از هرچی فوتبال بود زده میشدم 

 مردم کره پس از دیدن بازی در مورد ما چه تصوری پیدا کردند؟

ای کاش میباختیم ولی سرمون بالا بود

پاینده باشی ایرج خان

 با سپاس از نظرات دوستان که مطلب را غنی نمودند : با نظر ازاد و پوریای عزیز که فرمودند در استادیومهای فوتبال فحاشی و ... وجود دارد موافقم !؟ اما تجربه خودمو براتون میگم : در سال1354 برای افتتاحیه و اختتامیه بازیهای اسیایی ، از طرف شرکتی که من کار می کردم(حدود 500 نفر  کار می کردند که 400 نفرشون خانمها بودند) مامور و مسئول شدم که  حدود 300 نفر از کارکنان که مایل بودند در اون مراسمها شرکت کنند(80 درصد خانمها بودند) مدیر ارشد وقت منو توجیه کرد که چون استادیوم اکثرن مرد هستند و از طبقات مختلف فرهنگی حواسم جمع باشد و کنترذل نمایم که مشگلی برای خانمها پیش نیاید ، من هم قبلش همه را جمع کردم و با اینکه جوانی 25-26 ساله بودم تاکیدات بلازمه را برای جدا نشدن از همدیگر و حمایت حدود 40-50 از کارکنان همکار مرد توسیه کردم که مردان پوشش حلقه ای دور خانمها ایجاد کنند تا مبادا مشگلی از ناحیه تماشاچیان اطراف برای خانمها روخ ندهد !؟ در هر دو مورد ،افتتاحیه و اختامیه دیدم که 60 درصد خانمها از حلقه اقایون خارج شدند و به لابلای اقایونی که غیر همکار بودند قاطی شدند(در رفتند) اما خدا را شاهد می گیرم که نه تنها هیچ مشگلی براشون پیدا نشد بلکه سه تا از دختران جوانمون در همین قاطی شدن با دیگران موفق شدند در کنار پسرانی که غیر همکار بودند اشنا و منجر به ازدواجشون شد و هیچ مشگلی هم برای دیگران روخ نداد و همه در روزهای بعد به عنوان یک خاطره خوب یاد می کردند : من اهل استادیوم زیاد نیستم و در تمام عمرم شاید 10 بار نرفته ام که 3 بارش کشتی جهانی بوده و 3-4 بارش بازی ملی اسیایی بوده و 2-3 موردش هم بازی تاج و پرسپولیس بوده که برا بازی مهم نبود و فقط کری خوندن مقابل طرفداران جالب بود و یک بار هم دو دختر 8 و 5 ساله ام را بردم برای بازی این دوتیم همراه خودم و پس از فوتبال استادیوم 12 هزار نفری کشتی جهانی که پسر تختی و الکساندر مدوید رقیب تختی هم شرکت داشت و هیچ مشگلی و یا بی ادبی و یا فحاشی را شاهد نبودم(این مورد پس از انقلاب و در سالهای  قبل از پایان جنگ بود - فکر می کنم سال 63-64 بوده) حال سئوال ؟ : چه شد که این شد!؟ و مردم شدند تماشاچی نما شدند!؟ایا لیدرهای تماشاچی با خط گرفتن از مسئولین موجب چنین عملکرهایی نشدند؟ و یا ...!؟

ای استاد ایرج عزیز  دنیای که با سیاست قاطی بشه باید فاتحشو خوند  وفوتبال ما با سیاست قاطی شده   ما که خوندیم شما هم بخونین  نمونش همین رویانیان کیه وکار ش چیه الان کجاست وچه کارهای میکنه  یا علی دایی کیه وچکار کردن باهاش  ای اقا پدر سیاست بسوزه همه چیز رو تعغیر میده برای امدن خانمها به استادیومهم ایرج جان  نمی دونم تا هالا استادیوم رفتی یا نه  ولی اگر رفتی باید  بدونی هستن دوستانی بی جنبه که کارهای عجیبی میکنن  روی مردها  خدا میدونه با خانمها چکار میکنن اها بهشون میگن تماشاگر نما قبل از ورود خانمها به استادیوم باید فکری برای فرهنگ  تماشاچیان بکنن چه تو تشویقاشون وفوشهاشون  و فرهنگ خارج شدن از ورزشگاه ورفتن به خونه هاشون  این حقیقت تلخیه که مادرگیرش هستیم دوستار شما ازاد    

حق با شماست استاد حالا که مردم آوردگاهی برای عرض اندام و نشون دادن قدرت خود منهای حکومت ندارن ....عرصه هایی مثل ورزش و بخصوص فوتبال ....جایگاه مناسب و مهمی برای این فریاد است......تبریک میگم این پیروزی رو به شما استاد

سلام آقا ایرج

راستش من نمیخوام سر در بیارم از این چیزا

نه که برام مهم نباشه

هست

اما اعصابم خرد میشه